وداع با «غواصان کربلایی»

گروه سیاسی باشگاه خبرنگاران؛ 29 سال از آن روز می‌گذرد، روزی که بنام «عملیات کربلای4» معروف است و تقویم‌ها آن را در روزشمار 3 دی‌ماه 1365 ثبت کرده‌اند.

پس از 6 ماه طراحی و کار خستگی‌ناپذیر، عملیات ساعت 22 و 30 دقیقه با رمز «یا محمد رسول‌الله» آغاز شد، خط‌شکنی با گردان‌های غواص بود که باید در آب عمل می‌کردند.

 

   عملیات در آب، شرایط خاص خودش را می‌طلبد، آن هم در رودخانه سَرکِش اروند! جزر و مد دارد، تلاطم آب و جهت باد مانع ایجاد می‌کند، موانع طبیعی و غیرطبیعی دارد و ... اما «غواصان مــــَـــــرد» ما آموزش‌های سخت و سنگین غواصی را در دز و کارون گذرانده بودند، دریادلان ما که بیدی نبودند با این بادها بلرزند اما بودند ستون پنجمی‌هایی که نه تنها آنها را بلکه کل ملت ایران را لرزاندند! 

عراق که به خودی خودش عددی نبود، معلوم بود بازهم آمریکا به دنبال انتقام‌گیری است، آنجا که عدنان خیرالله فرمانده جنگ وقت رژیم بعث در مورد کمک اطلاعاتی آمریکا در جریان عملیات کربلای 4 می‌گوید: «بخاطر این کار باید از آمریکایی‌ها تشکر کنیم». 

هرچند عملیات لو رفت اما «غواصان خط‌شکن» کار خود را به خوبی انجام داده بودند، 985 نفر در این عملیات شهید شدند، که بعد از 29 سال 175 نفر آنها به وطن بازگشتند، بازگشتِ غرورآفرینی که نشان می‌داد «دست بسته» و تشنه شهید شده‌اند، آنهم نه با گلوله و توپ و تانک، بلکه سنگدلانی آنها را زنده به گور کرده‌اند!

شاید در ظاهرا «غواصان مَـــــــــــرد»  نماندند تا نتیجه کار بزرگ خود را در عملیات کربلای 5 ببینند اما چند روزی است می‌بینند که جوانان کشورشان چه جانانه برای میزبانی آنها سنگ تمام می‌گذارند، از فضای مجازی گرفته تا فضای واقعی، از فضای کودکانه گرفته تا فضای مردان آن روزها.

اما دوشنبه‌شب - 25 خرداد 94 - از مجموع 270 شهید والا مقامی که به تازگی تفحص شده‌اند، 72 نفر آنها میهمان دانشگاه تهران بودند، میهمانانی که برخی از آنها همان «غواصان دریادل» بودند.

جوانانی از جنس دانشجو با هر سلیقه و خط فکری، از هر طیف و قشر، با هر ظاهر و باطن همه در صحن دانشگاه تهران جمع شده بودند، هدف تجلیل از شهدا بود، شهدایی که امروز ما مدیون عملکرد دیروز آنهاست.

البته فقط دانشجویان میزبان نبودند، همه آحاد مردم بودند، مسئولانی هم آمده بودند، از غلامعلی حداد عادل گرفته تا محمدرضا عارف، از سعید جلیلی گرفته تا صادق محصولی، از فرهاد رهبر گرفته تا احمد نجفی، از مهدی کوچک‌زاده گرفته تا بهرام بیرانوند و ...

روی بنری که در جایگاه نصب کرده بودند، عنوان برنامه «مدافعان عزت» نقش بربسته بود اما چه کسی بود که متوجه حضور 72 شهید والامقام در بین مردم نشود، شهدایی که به فواصل مختلف در بین مردم  آرامیده بودند.

 همه به آن‌ها ابراز ارادات می‌کردند، گل پخش می‌کردند اما  خبری از آن شب دیوانه‌کننده نبود، شبی که خبر شکست عملیات را شنیدند، درجا خشکشان زد اما ماموریت خود را تا پایان ادامه دادند، دیگر کسی آب اروند را با گلوله‌های شیمیایی مسموم نمی‌کرد تا موقع درآوردن لباس غواصی، پوست بدنشان هم به اتفاق لباس کنده شود!

جوانانی از چنس نسل سوم و چهارم در صحن دانشگاه تهران به شهیدان قسم می‌خورند و فریاد می‌زدند: «به دست بسته شهیدان قسم           ملت ما نمی‌پذیرد ستم» همان ستمی که به جرم نپذیرفتن آن 175 دریادل این مرز بوم دست بسته پرواز کردند اما تسلیم نشدند.

امام جمعه موقت تهران چه خوب گفت: شیر اگر در بند هم باشد بازهم شیر است، هر چند دستان غواصان ما را بستند ولی مردانه ایستادند.

ساعت 19 بود به دانشگاه تهران رسیدم، شلوغی خیابان‌های اطراف دانشگاه تهران نشان از آغاز برنامه بود، وارد دانشگاه که شدم بیش از همه چیز جنب و جوش زیاد اصحاب رسانه نظرم را جلب کرد، هر کدام با ابزار مخصوص خود از دوربین تصویربرداری گرفته تا دوربین عکاسی، از لوگو گرفته تا دستگاه ضبط صدا مشغول کار خودشان بود.

قبل از ورود به دانشگاه شنیده بودم که  200 خبرنگار داخلی و خارجی برای پوشش مراسم وداع با شهیدان غواص به دانشگاه تهران می‌آیند، تعداد دقیق خبرنگاران را نمی‌دانم اما واقعا زیاد بودند.

«گزاره‌برگ ایرانی» که این روزها محور همه مراسم‌های این چنینی است، در مراسم دانشگاه تهران هم وجود داشت، البته موضوع قابل احترامی است چرا که مردم با شوق و علاقه خاص که نشات گرفته از خباثت آمریکایی‌هاست، آن را می‌خواندند و امضا می‌کردند.

سخنران مراسم مشغول سخنرانی بود، یکی از دانشجویان کارشناس ارشد فلسفه گفت: حاج حسین یکتاست، مسئول قرارگاه فرهنگی خاتم الاوصیا. حداد عادل و عارف رفته بودند.

بعد از مناجات شعبانیه نوبت به اقامه نماز جماعت مغرب و عشا رسید، صحن دانشگاه مملو از جمعیت شد، فرهاد رهبر هم در میان نمازگزاران حاضر شد، البته بلافاصله بعد از نماز بعد از کمی خوش و بش با دانشجویان، صحن دانشگاه را ترک کرد.

نمازگزاران در حال استماع  دلنوشته‌های یکی از نوجوانان 10 - 12 ساله حاضر در جمع بودند که سعید جلیلی به آرامی وارد شد و در کنار پیکر پاک یکی از 72 شهید حاضر در جمع نشست ، مردم فورا دور او حلقه زدند، خیلی‌ها عکس می‌گرفتند و خیلی‌ها هم لابد درددل می‌کردند.

ساعت 21 و 10 دقیقه نوبت به سخنرانی امام جمعه موقت تهران رسید، حاضرین در مراسم مشت‌های خود را گره کرده بودند و بلند شعار می‌دادند: «نه سازش نه تسلیم، نبرد با آمریکا»، «لبیک یا خامنه‌ای لبیک یا حسین است»، «به دست بسته شهیدان قسم، ملت ما نمی‌پذیرد ستم» و...

 آیت‌الله سید احمد خاتمی در فرازی از سخنان خود گفت: غواصان شهید بخشی از مصائب سالار شهیدان را درک کرده‌اند چرا که آنها هم تشنه به شهادت رسیدند.

صادق محصولی هم خود را به جمع دانشجویان رساند و ایستاده به عزاداری جمع پیوست.

حین نوحه‌خوانی امیر عباسی از مداحان جوان کشور، سعید جلیلی جمع دانشچویی را ترک کرد.

البته طبق معمول تلاشم برای مصاحبه با وی نتیجه نداد، وقتی از او پرسیدم نظرتان در مورد لیست 23 نفره آمریکایی‌ها برای بازجویی دانشمندان - بخوانید فرماندهان - ایران چیست؟ گفت: من اصلا مصاحبه نمی‌کنم.

نا امید نشدم، دومین سوالم را هم در مورد عکسی که به تازگی در فضای مجازی منتشر شده و گفته می‌شود عکس متعلق به سعید جلیلی با لباس غواصی در ایام جنگ است، پرسیدم باز هم تاکید کرد: من مصاحبه نمی‌کنم.

با بدرقه سعید جلیلی، کمی مورد نوازش مسئولان تامین امنیت مراسم قرار گرفتم، البته این مسئله برای خبرنگاران طبیعی است!

ساعت 22 و 30 دقیقه نوحه‌خوانی به اتمام رسید و نوبت به تشییع باشکوه پیکر پاک 72 شهید والا مقام شد تا بر روی دستان دانشجویان راهی میدان بهارستان شوند، چرا که عصر امروز  - سه شنیه 26 خرداد - مراسم تشییع 270 شهید والا مقام به سمت معراج‌الشهدا در خیابان بهشت تهران با حضور مردم انجام خواهد شد.

لحظه حمل پیکر شهدا بر روی دستان مردم و دانشجویان لحظه خاصی بود، مادران در گوشه و کنار صحن دانشگاه تهران به آرامی اشک می‌ریختند، معلوم نبود شاید یکی از این شهدا فرزند آنها باشد، مادرانی که همه شهدای گمنام را فرزندان خود می‌دانند.

دانشجویان در تمام مدت حمل پیکیر پاک 72 شهید والا مقام که نیم ساعت به طول انجامید شعار می‌دادند، شعارهایی از قبیل:

سید علی فرمان دهد غسل شهادت می‌کنم

وای اگر خامنه‌ای حکم جهادم دهد

نه سازش نه تسلیم نبرد با امریکا

ما اهل کوفه نیستیم خامنه‌ای تنها بماند

خونی که در رگ ماست هدیه به رهبر ما است

لبیک یا خامنه‌ای لبیک یا حسین است

ابالفضل علمدار خامنه‌ای نگهدار

حسین حسین شعار ماست شهادت افتخار ماست

می‌جنگیم می‌میریم  سازش نمی‌پذیریم

ساعت 23 مراسم با اشک و ناله حاضرین به اتمام رسید و پیکر پاک 72 شهید با ماشینی حمل شد که پشت آن ماشین با خط نستعلیق درشت نوشته شده بود:« من می‌روم اما دلم در کربلاست».