گاهی قوم و خویش های شهرستانیمان گله می کردند که « جناب صیاد، هم وسیله دارن، هم راننده. اون موقع ما باید با تاکسی از ترمینال و فرودگاه بیایم خونه تون. این درسته؟ما که تهران را خوب بلد نیستیم.» به پدر که می گفتیم، می گفت : «مسئله ای نیست. فوقش دلخور می شن. اونا که نمی خوان جواب بدن، من اون دنیا باید جواب بدم. راننده و ماشین که اموال شخصی من نیست.»